Description
Honingklaver kruid, ook wel akkerhoningklaver genoemd.
Naamgeving
In het Latijn heet honingklaver Melilotus Officinalis. Melilotus betekent letterlijk ´klaver die honing geeft´. Bijen houden van klaver om er heerlijke honing mee te maken. Officinalis betekent: uit de apothekerswerkplaats, wat erop duidt dat het sinds lange tijd een officieel gebruikt geneeskruid is. Honingklaver is in feite een letterlijke vertaling van de Latijnse, officiële botanische naam. Citroengeel wordt eraan toegevoegd omdat dit de kleur van de bloemen is. In het Nederlands kent deze bloem enkele varianten en volksnamen: citroengele akkerhoningklaver, honingklaver, akkerhoningklaver, gele honingklaver, welriekende klaver, gele steenklaver, gele steenbreek, malloten, drieblad, gele meliloot, guldeklaver en welriekend drieblad.
Honingklaver in de oudheid
In het antieke Egypte werd honingklaver reeds aangewend om zijn culinaire en medicinale kwaliteiten. In het oude Griekenland vlechten men kransen van honingklaver en deed deze om het hoofd om hoofdpijn te bestrijden. Daarnaast werkte volgens de antieken, waaronder de antieke Romeinen, citroengele honingklaver goed voor de welsprekendheid. Ook is bekend dat de Grieken pleisters maakten met honingklaver tegen kneuzingen en reumatische pijnen.
Honingklaver van de Middeleeuwen tot nu
Tegen verkoudheden dronk men honingklaverthee. De volksgeneeskunde zette de Griekse traditie van het gebruik van melilotuspleisters voort. Het eten of drinken van thee op basis van honingklaver was een volksgeneeskundige methode om van maagdarmkrampen af te komen. Behalve honingklaver zaten er andere ontsmettende kruiden in deze anti-maagkrampthee. Deze medische werking wordt nog steeds in de door
wetenschap onderbouwde fytotherapie aangewend. Reumatische aandoeningen en gezwellen worden er al eeuwenlang mee verdreven. Deze werking wordt bevestigd in de hedendaagse praktijk van fytotherapeuten. In de 18e eeuw werd dit kruid op grote schaal als veevoer gebruikt. Het kruid zelf smaakt enigszins bitter en werd daarom altijd in mixen aan paarden gegeven; anders eten ze het niet.
Let op: het hierboven beschrevene werd vroeger gedaan, nu mogen aan kruiden geen medicinale beschrijvingen worden gegeven. Dit is dus geen medicijn zoals heden ten dage gebruikt mag worden door de overheid
Werkzame stoffen Honingklaver
Voor de bereiding van medicinale kruidenpreparaten wordt vooral het hele kruid of de bloeiende toppen gebruikt. De belangrijkste inhoudsstoffen van honingklaver zijn coumarinen, waaronder: melilotoside, melilotol, melilotine, benzopyrone, o-coumaarzuur, coumarinezuur en hydrocoumarine. Op het gebied vanm flavonoïden zitten er vooral oligosacchariden van kaemferol en quercetine in welke onder de categorie flavongly coside vallen, net zoals di-C-arabinosyl-apigenol. Daarnaast bevat deze plant sapanosiden, melilotzuur, hars, vitamine C en etherische oliën op basis van coumarinen.
